Campagnenieuwsbrief: 6 manieren om de grootste te worden

Geheel toevallig gebruikt Pieter Omtzigt ze allemaal

Stel je wilt de grootste partij van Nederland worden en je staat bovenaan de peilingen. Hoe kun je er dan voor zorgen dat je missie slaagt? Onderstaand een paar manieren om dat te doen.

1. Als je bovenaan de peilingen staat, laat je de campagne zo laat mogelijk beginnen

Je staat bovenaan en de beste manier om dat zo te houden is om jezelf zo lang mogelijk op de vlakte te houden. Totdat je ziet dat de situatie gaat kantelen natuurlijk, dan moet je in actie komen.

Je zorgt ervoor dat je je optredens doseert en dat je er een hoge mate van regie op toepast. Ieder optreden moet een discussie aanwakkeren, maar wel een waarbij je zelf vervolgens een stap terug doet. Laat anderen maar eerst uitvechten wie jouw tegenstander gaat zijn. Je valt zelf niemand echt aan. De echte strijd begint pas in de laatste weken en dat is wanneer jij met je knal komt.
Precies zoals Pieter Omtzigt het tot nu toe doet.

2. Kies zelf waar het over gaat

Het laatste dat je wilt is verzanden in een discussie over al je standpunten. Je wilt een zo breed mogelijke groep kiezers aanspreken. Die zullen het echt niet allemaal eens zijn met wat er in jouw programma staat. Dus laten we het niet te veel daarover hebben. Je mikt erop om het enkel over de voor jou belangrijke onderwerpen te hebben, waarvan je weet dat de meeste van jouw kiezers er warm van worden.

Een goede manier om dit te bereiken is om zo laat mogelijk je programma te presenteren en het zo lang mogelijk in het midden te laten wat je nou eigenlijk precies wil. Dan voorkom je dat anderen je kunnen aanvallen op punten waar je zwak staat en kun je zelf beter sturen waar het debat over gaat.
Voor normale partijen is dit onmogelijk, die zitten met interne procedures die ervoor zorgen dat het programma ruim op tijd klaar moet zijn.

Maar dit is precies wat Pieter Omtzigt wel doet. Hij presenteert pas eind oktober, een paar weken voor de verkiezingen, zijn programma.

3. Wees zo lang mogelijk de outsider

De beste manier waarop je je kan positioneren is de outsider/uitdager die tegelijkertijd de leider is. Dat is tegenstrijdig - een leider is eigenlijk geen outsider meer en moet zelf uitgedaagd worden - maar niet onmogelijk om te bereiken.
Een goede manier om dit te doen is om het zo veel mogelijk te laten gaan over het proces en niet over de inhoud. Laat zien dat het proces tegen je is. Dat het proces niet juist is. Niet eerlijk.
Bijvoorbeeld door te zeggen dat veel te veel gaat over snedige oneliners. Of door consistent te benadrukken dat je geen steun voelt van je tegenstanders. Of dat je er helemaal alleen voor staat. Dat je niet genoeg middelen hebt om je missie uit te voeren, terwijl anderen die wel hebben. Doe alsof iedereen tegen je is. Terwijl je wel gewoon bovenaan de peilingen staat en het allergrootste deel van de media-aandacht opslokt.
Precies zoals Pieter Omtzigt doet.

4. Mik op zo weinig mogelijk debatten en minder tegenstanders in debatten

Je bent koploper in de peilingen. Dan zijn debatten een risico. Wie weet doet iemand anders het beter dan jij. Of maak je een fout. Daar gaat je voorsprong.
Dus heb je hier een heel duidelijk belang bij minder debatten. En ook bij kleine debatten, met minder tegenstanders.
Dat is uit het boekje. En is precies wat Pieter Omtzigt doet.

5. Zeg dat je het niet wilt worden

Dit is heel ballsy, maar als je het goed speelt kan het ervoor zorgen dat de aandacht heel lang bij jou blijft.
Je kan bijvoorbeeld heel lang boven de markt laten hangen of je uberhaupt aan de verkiezingen mee wil doen.
Vervolgens kan je aankondigen dat je toch mee doet, maar dat je dat misschien niet in het hele land gaat doen.
Je zegt er duidelijk bij dat het niet je bedoeling is om de grootste te worden.
Je kondigt ook aan dat je echt geen premier wilt worden.
Gedurende al die stappen ga je geleidelijk toch steeds overstag, maar probeert dat zo te doen dat niemand door heeft dat je dat eigenlijk altijd al van plan was.
Je kondigt aan mee te doen aan de verkiezingen.
Je kondigt aan toch in het hele land mee te doen.
Je komt toch met een grote kandidatenlijst.
Je begint voor te sorteren op toch maar de grootste worden.
En op toch maar premier worden. Ondanks dat je de ambitie niet hebt.
Precies zoals Pieter Omtzigt tot nu toe doet.

6. Presenteer jezelf als "de enige die het kan"

En tot slot, tadaa: daar ben je. De premierskandidaat. Je wilde het echt niet. Het was niet je ambitie. Maar zoveel mensen om je heen hebben tegen je gezegd: “Je moet het echt doen.” Nederland vraagt erom. En wie ben jij dan om het niet te doen?
Je bent de enige die het kan. De redder van het land. En daar doe je het voor. Voor Nederland.

Hoe nu verder met NSC?

NSC kwam gisteren met haar kandidatenlijst. Een op het eerste oog zeer degelijke lijst, waarmee ze een serieuze kandidaat zullen zijn voor regeringsdeelname. Hoe je het ook wendt of keert, dat is een verrijking voor het politieke landschap. Het maakt formeren makkelijker, het maakt het inhoudelijke midden - na het instorten van het CDA en van D66 - weer wat sterker.

Het blijft de meest interessante partij om te volgen. En Omtzigt blijft de meest interessante leider om te volgen. Omdat zijn invloed op deze verkiezingen tot nog toe groter is dan die van wie dan ook. En de komende weken zal dat blijven, tot het moment dat hij gaat dalen in de peilingen. Maar dat dat gebeurt, is helemaal niet zeker.

Een ding is wel zeker. Als Pieter Omtzigt inderdaad niet de grootste wil worden, of geen premier wil worden, dan volgt hij de verkeerde strategie.

We zullen zien.