Het woord “asielzoeker” is zover populair geworden dat bijna niemand de oorsprong nog weet. Van asiel aanvragen om veiligheid voor leven te vinden, van asiel aanvragen om economisch te verbeteren, van asiel aanvragen om hier te worden opgeleidt, van asiel aanvragen omdat alles beter is dan de ellendige situatie waarin je je bevindt, ga zo maar door. Alles wordt op een hoop gegooid met maar 1 woord: asiel. Dit in combinatie met een overheid die beslist, als er geen documenten of feiten zijn, kom maar binnen. 85% wordt binnengelaten omdat het teveel moeite kost om naar de regels, die we hebben bedacht, de waarheid te vinden. Bijzonder.
Als de vvd niet levert, dan stappen mensen naar de pvv. Logisch. Als die niet levert, dan een ander.
Tot het immigratie- en islamprobleem (inmiddels ook erkend door verstandig linksen als Roemer, Scheffer, Mak, Plasterk ea) is opgelost.
Kom maar met uw alternatieven, Thiessen.
8 procent vh huidige aantal van de inwoners van NL zijn Rutte-immigranten. 1.4 mln!
Zelfs als t allemaal Einsteins en voorbeeldburgers zouden zijn (onthulling: zijn t niet): dat moordende tempo houdt geen land vol. 1 mln per 10 jaar decennialang!
Wie in de journalistiek valt Rutte/VVD hier nou eens op aan?
Scherpe analyse die mij aan het denken zette. Om eerlijk te zijn: ik zat ook op de lijn van “laat het maar gebeuren, zodat dat radicaal rechtse kaartenhuis in elkaar dondert”. Maar je maakt mij er meer van bewust dat dat dus een gevaarlijke gedachtegang is.
Ik zou er graag even op reflecteren, door het gebeuren in perspectief te plaatsen.
Uiteindelijk kijken we hier naar gevolgen. De overwinning van de PVV en de radicalisering komt niet uit de lucht vallen. Het zijn gevolgen.
Gevolgen van 14 jaar visieloos VVD/Rutte-beleid (de enige visie was: “handhaaf de status-quo van de markt”), gevolgen van een politiek die begin jaren tachtig al is ingezet. Een ideologie die zich heeft verweven met onze maatschappij, onze cultuur. Het denken in winnaars vs verliezers zit in ons westerse DNA. Alles langs de meetlat van de markt. De term waarmee dat vaak wordt aangeduid vermijd ik hier maar even, want sleets.
Het vermarkten van publieke voorzieningen holt de middenklasse uit, waardoor de kloof tussen de haves en have-nots alleen maar groter wordt. Het houdt de meritocratische illusie en het trickle-down sprookje in stand. Teveel kapitaal stroomt naar boven in plaats van naar beneden.
Dat vormt ook ons mensbeeld. De gangbare (en comfortabele) opvatting dat succes - financieel en maatschappelijk - voornamelijk onze eigen verdienste is, is daar een voorbeeld van. Het voedt ons ego.
Het voedt ook cynisme en wantrouwen. Wantrouwen richting overheid en politiek, evenals wantrouwen naar elkaar. En tegelijkertijd is dat wantrouwen ook onderdeel geworden van het systeem dat onder andere het toeslagenschandaal voortbracht.
Intussen is linkse en progressieve politiek zich teveel gaan richten op morele normen en identiteitspolitiek. In combinatie met de groeiende sociaal economische kloof werkt dat als olie op het vuur, waardoor de bevolking nog verder polariseert.
Natuurlijk is die maatschappelijke emancipatiegolf, zoals de woke-beweging begon, belangrijk. Maar in het huidige tijdsgewricht zien we ook die beweging, in combinatie met de cancelcultuur, radicaliseren.
Er zit veel teveel collectieve stress in de maatschappij. En door enkel op morele trommels te slaan, zonder echte nieuwe oplossingen te brengen om de sociaal economische koof te verkleinen, wordt die collectieve stress alleen maar erger en de tegenstellingen groter. Koren op de molen voor radicaal rechts.
Enfin, deze analyse zal je voor een groot gedeelte bekend voorkomen. Om ook met een oplossingsrichting te komen:
Wat mij betreft is het zaak om het Sociaal Liberalisme opnieuw uit te vinden. Door eerst goed bloot te leggen hoe onze maatschappij en cultuur is geworden zoals ie is. Welke conditioneringen daaraan bijgedragen hebben. Onderwijs, media zijn daarin volgens mij belangrijke actoren.
Alles afpellen tot de kern en van daaruit onze kernwaarden definiëren. Ik denk dat je dan een hernieuwde definitie krijgt van Sociaal Liberalisme: een gezonde balans van Bestaanszekerheid en kansengelijkheid enerzijds en individuele vrijheid en verantwoordelijkheid anderzijds; een gezonde balans tussen het collectief en het individu.
Hoe verhoudt zich dat tot onze maatschappij, onze cultuur en onze economie? En hoe gaan wij ons in deze context verhouden tot de rest van de wereld en tot de natuur?
Van daaruit, met een open en pragmatische visie, gaan destilleren hoe we dat toekomstbestendig weer gaan borgen in een vernieuwde samenleving.
Het woord “asielzoeker” is zover populair geworden dat bijna niemand de oorsprong nog weet. Van asiel aanvragen om veiligheid voor leven te vinden, van asiel aanvragen om economisch te verbeteren, van asiel aanvragen om hier te worden opgeleidt, van asiel aanvragen omdat alles beter is dan de ellendige situatie waarin je je bevindt, ga zo maar door. Alles wordt op een hoop gegooid met maar 1 woord: asiel. Dit in combinatie met een overheid die beslist, als er geen documenten of feiten zijn, kom maar binnen. 85% wordt binnengelaten omdat het teveel moeite kost om naar de regels, die we hebben bedacht, de waarheid te vinden. Bijzonder.
Als de vvd niet levert, dan stappen mensen naar de pvv. Logisch. Als die niet levert, dan een ander.
Tot het immigratie- en islamprobleem (inmiddels ook erkend door verstandig linksen als Roemer, Scheffer, Mak, Plasterk ea) is opgelost.
Kom maar met uw alternatieven, Thiessen.
8 procent vh huidige aantal van de inwoners van NL zijn Rutte-immigranten. 1.4 mln!
Zelfs als t allemaal Einsteins en voorbeeldburgers zouden zijn (onthulling: zijn t niet): dat moordende tempo houdt geen land vol. 1 mln per 10 jaar decennialang!
Wie in de journalistiek valt Rutte/VVD hier nou eens op aan?
Zie uit naar artikel Thiessen of ander hierover.
Oh nog ff dit:
Iedereen stemt pvv, maar velen buiten t stemhokje: https://renzoverwer.wordpress.com/2024/05/31/ome-roon-en-de-multiculturele-samenleving/
En: waarheen met de asielzoekers?
Ik kom met een, al zeg ik het zelf, prachtige oplossing:
https://renzoverwer.wordpress.com/2023/06/03/asielzoekers-toelaten-en-spreiden/
Amen. 😀
Groeten van Renzo Verwer
Scherpe analyse die mij aan het denken zette. Om eerlijk te zijn: ik zat ook op de lijn van “laat het maar gebeuren, zodat dat radicaal rechtse kaartenhuis in elkaar dondert”. Maar je maakt mij er meer van bewust dat dat dus een gevaarlijke gedachtegang is.
Ik zou er graag even op reflecteren, door het gebeuren in perspectief te plaatsen.
Uiteindelijk kijken we hier naar gevolgen. De overwinning van de PVV en de radicalisering komt niet uit de lucht vallen. Het zijn gevolgen.
Gevolgen van 14 jaar visieloos VVD/Rutte-beleid (de enige visie was: “handhaaf de status-quo van de markt”), gevolgen van een politiek die begin jaren tachtig al is ingezet. Een ideologie die zich heeft verweven met onze maatschappij, onze cultuur. Het denken in winnaars vs verliezers zit in ons westerse DNA. Alles langs de meetlat van de markt. De term waarmee dat vaak wordt aangeduid vermijd ik hier maar even, want sleets.
Het vermarkten van publieke voorzieningen holt de middenklasse uit, waardoor de kloof tussen de haves en have-nots alleen maar groter wordt. Het houdt de meritocratische illusie en het trickle-down sprookje in stand. Teveel kapitaal stroomt naar boven in plaats van naar beneden.
Dat vormt ook ons mensbeeld. De gangbare (en comfortabele) opvatting dat succes - financieel en maatschappelijk - voornamelijk onze eigen verdienste is, is daar een voorbeeld van. Het voedt ons ego.
Het voedt ook cynisme en wantrouwen. Wantrouwen richting overheid en politiek, evenals wantrouwen naar elkaar. En tegelijkertijd is dat wantrouwen ook onderdeel geworden van het systeem dat onder andere het toeslagenschandaal voortbracht.
Intussen is linkse en progressieve politiek zich teveel gaan richten op morele normen en identiteitspolitiek. In combinatie met de groeiende sociaal economische kloof werkt dat als olie op het vuur, waardoor de bevolking nog verder polariseert.
Natuurlijk is die maatschappelijke emancipatiegolf, zoals de woke-beweging begon, belangrijk. Maar in het huidige tijdsgewricht zien we ook die beweging, in combinatie met de cancelcultuur, radicaliseren.
Er zit veel teveel collectieve stress in de maatschappij. En door enkel op morele trommels te slaan, zonder echte nieuwe oplossingen te brengen om de sociaal economische koof te verkleinen, wordt die collectieve stress alleen maar erger en de tegenstellingen groter. Koren op de molen voor radicaal rechts.
Enfin, deze analyse zal je voor een groot gedeelte bekend voorkomen. Om ook met een oplossingsrichting te komen:
Wat mij betreft is het zaak om het Sociaal Liberalisme opnieuw uit te vinden. Door eerst goed bloot te leggen hoe onze maatschappij en cultuur is geworden zoals ie is. Welke conditioneringen daaraan bijgedragen hebben. Onderwijs, media zijn daarin volgens mij belangrijke actoren.
Alles afpellen tot de kern en van daaruit onze kernwaarden definiëren. Ik denk dat je dan een hernieuwde definitie krijgt van Sociaal Liberalisme: een gezonde balans van Bestaanszekerheid en kansengelijkheid enerzijds en individuele vrijheid en verantwoordelijkheid anderzijds; een gezonde balans tussen het collectief en het individu.
Hoe verhoudt zich dat tot onze maatschappij, onze cultuur en onze economie? En hoe gaan wij ons in deze context verhouden tot de rest van de wereld en tot de natuur?
Van daaruit, met een open en pragmatische visie, gaan destilleren hoe we dat toekomstbestendig weer gaan borgen in een vernieuwde samenleving.
Food for thought?
Wat is het belang hier van de multinationals?
Geen opwekkende maar een beangstigende analyse. Benieuwd waar dit eindigt.